- cida
- 1.is. Sivri dəmir ucluqlu, dəlici qədim silah; mizraq. Cidanı çuvalda gizlətmək olmaz. (Ata. sözü). Koroğlu qayıtmaz, tufan saçmasa; Cida işlətməsə, qılınc çaxmasa. «Koroğlu». Cida boyu – ölçü bildirir (adətən, gün, günəş sözləri ilə deyilir). <İntelligentin anası:> <Oğlum> gün iki cida boyu qalxmamış, üstünə diri ilan salasan, yerindən tərpənməz. Qant.. <Pəri cadu:> Əgər gün bir cida boyu qalxınca burada olmasa, sənin ətini öz anana yedirdəcəyəm. Ə. H.. Günəş bir cida boyda ucalanda uzaqda balaca bir qaraltı göründü. P. M..◊ Cidanın ucu çuvaldan çıxır – bax xoruzun quyruğu görünür («xoruz»da).2.z. <fars. cüda> klas. Ayrı, uzaq. Cümləsin rahi-həqiqətdən cida görməkdəyəm. . C. C.. Cida düşmək, cidayə düşmək – uzaq düşmək, ayrı düşmək. Fikrim, zikrim, sözüm, xəyalım sənsən; Haçan könlüm səndən cidayə düşər. M. V. V.. Cida düşüb ulusundan, elindən; Ənkəbuttək can asılır telindən. A. Ə.. <Dərviş:> Heyvanlar da tək-təkinə dolanmayıb, arxadaşlar gəzdikləri halda mən öz həmcinsimdən cida düşüb ormanlarda, səhralarda qalmışdım. A. D.. Cida etdirmək klas. – ayırmaq. <Şah:> Bu necə olan işdir! Yoxsa keşiş məni aldatdı. Bu saat onun başını bədənindən cida etdirərəm. Ü. H.. Cida salmaq – ayırmaq, ayrı salmaq. Əzəl ayrılığımız haqqın işidir; Fələk bizdən cida saldı sağları. «Lətif şah». <Ruqiyyə:> . . Məni özündən cida salma, ayrılıq oduna dözə bilmərəm. A. D..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.